Çayyolu'nda.. Bir bankta oturuyordu yaşlı bir teyze. Beni görünce kalktı usulca, başı önünde yaklaştı sessizce yanıma, elinde renk renk örgü lifleri, uzattı buz tutmuş eliyle utançlar içinde.
Belli ki ilk kez yapıyordu böyle birşeyi.
Donmuştu eli yüzü mimikleri. Sönmüştü çukurda kaybolan güzel kara gözlerinin feri.
--" Hay teyzem.. bu dondurucu soğukta ne işin var böyle sokaklarda ..?"
--" Yavrum..benim yerim kara toprak. Allah canımı alıp kurtarmadı beni bu dünyadan,sürünüyorum işte. Genç delikanlılar, askerler, polisler gidiyor takır takır benim yerime..!"
Akarken yağmur gibi gözünden yaşlar hayata isyan edercesine zigzak çiziyordu kırışmış teninde adeta.
Zaten yaralı benim içim. Öfkem eşit yanardağlara.
Ne olacak güzel HALKIMIN hali böyle?
Birşey yapamamanın verdiği üzüntüyle basarken gaza sürdüm ölümüne..!
Yazık bize..
Çok yazık ediliyor güzel ÜLKEME...!!!!
Güzin AVCI
17.12.2016
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder