Elektrikler kesildi birden.Tam da akşam yemeği saati. Olacak iş mi yani ? Geldim pencereye baktım kuşbakışı dışarıya.Ayın şavkı vuruyordu evin içine gözalıcı muhteşem haliyle. Ümitköy-Çayyolu-Yaşamkent pırıl pırıl parlıyordu her zaman ki gibi.Bir bizim Başkent üniversitesi tarafı zifiri karanlıktı.
Allah kimseyi karanlıkta koymasın.
Aklıma depremde göcük altında kalanlar geldi.Yüreğim sızladı derinden.İçim ürperdi.Saatlerce, günlerce, karanlıkta, soğukda, aç susuz, çaresizce, ölümle yaşam arası çizgide...O bekleyiş..ölümün soğukluğu enselerinde..Oyle bir an gelir ki işte.."kıyamet bu..buraya kadar " dersin ümitsizce.
Yarabbim..ne kadar korkunç düşünmesi bile.
Korusun yüce Rabbim kötü yazılardan bizleri.
Bir an eski günlere gezintiye çıktı beynim.
Güzel anıları düşündükce doldu gözlerim.
BAYRAM bugün..Hem de ilk günü.
Nasıl da heyecanlı geçerdi ilk gün.Annemin babamın sesini duyar gibi oldum bir an.Sesim yankılandı duvarda özlemle.Bayram sevinci, kesilen kurbanlar, saç kavurması,evde açılan baklavalar, su börekleri, çeşit çeşit yemekler..Gelen misafirler, ağırlanan konuklar, akrabalar.
Burnumun direği sızladı birden.Bir hüzün çöktü yüreciğimin üstüne.Bütünleştim eski günlerle yeniden.Acılı tatlı bir gülümseme belirdi yüzümde.
Birden elektrikler geldi..kuşlar gibi çırpındı çocuksu yüreğim sevinçle.
Hayat ne kadar da acımasız değil mi ?..akıp gidiyor durmaksızın...hayal oluyor güzel olan herşey...unutuluyor zamanla...masal misali.
Herşeye rağmen...
Güzel YAŞAMAK
Yaşamak BAYRAMLARI...!
Evinizden,gönlünüzden,yüreğinizden güneş eksik olmasın,ışıklar sönmesin hiç...!
Güzin Avcı
7.Kasım.2011
ANKARA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder