Ben Anadolu’nun göbeğinde, Konya Ereğli’de, kocaman bahçeli, güllerle çevrili, Ereğli’nin en güzel evinde geldim dünyaya.
Kışlarımız sert geçerdi, diz boyu karda gider gelirdik okulumuza.
Kuzenlerimle gelirdik biraraya, masum çocukça yüreğimizle ,beyaza bürünen bahçemizde kayardık neşe,sevinç,çoşkuyla.
Kardan adam yapmaya gelince..☺️
Ne zaman kar yağsa Ankara’ya.
O neşeli,mutlu,huzurlu çocukluk günlerim gelir aklıma.
İçimdeki yaramaz çocuk çıkar sahneye.
Hasret kalmışım ya senelerce Katar’da beyaz örtüye.
Özlemle yaptığım ilk kardan adamım durdu evin önünde günlerce.
En çok etkilendiğim “ Semazen” im oldu.
Boyumdan yüksekti, yağdıkça kar güzelleşti döndü bir meleğe.
Erimedi kaldı günlerce bahçede.
Bütünleşti yüreğim bu güzel misafirlerle.
Hele Mevlana hayat bulmuştu sanki ellerimde.
KAR..saf, tertemiz, bembeyaz..
Masumiyetin simgesi..
Karla birlikte yok oluyor sanki tüm kirlenmişlikler ferahlatıyor yüreğimi..
Huzur veriyor gönlüme unutuyorum herşeyi ..
Unutuyorum bir an da olsa covid’li dünyayı terapi gibi.
Güzin Avcı
3.Ocak.2023
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder