Erkenden uyanmışım sabahın 7.00 si olmamış henüz..
Gözlerim mahmur, yorgun bedenim..
henüz görmemişim güneşin batışını denizin mavisini..
Merhaba diyememişim dalgalara...
Uyanır uyanmaz İniyorum aşağı telaşla.
bomboş sokaklar..
keyfini çıkarıyor kediler köpekler cıvıl cıvıl öten kuşlar..
Furun'a ekmek almaya giderken köşedeki kafede oturuyor biri, güleryüzlü insaniyetli,efendi.
Bir o erkenci bir de ben..
Ilk onu görüp de günaydın dersem işim daha kolay günüm daha güzel geçiyor.
Geliyorum Beyaz ev butik otele..
Yıkıyorum siliyorum..
Saygımdan misafirlerimize..
Hazırlıyorum balkonu tertemiz..
Yeni ütülerimiş bembeyaz masa örtüleri pırıl pırıl..
Elektrikli çaydanlığı takıyorum, demliyorum çayımızı..
Kahvaltıyı hazırlıyorum bekletiyorum dolapda mecburen kedilerin gazabına uğramasın diye..
Saat olmuş şimdi 11.00
Herkes uyuyor hala..
Ben bekliyorum aç susuz insanları..
Söyle bana Alaçatı..
Benim günahım ne..?
Bekçi miyim?
Asker miyim?
Güvenlik miyim?
Ben can değil miyim Alaçatı ?
Ne kadar kızsam da..
Yine de SEVDİM seni ben ..
Anılar çoğaldı..
Çeşit çeşit insanlar kazındı beynime..
Güzin AVCI
30. Ağustos.2015
Alaçatı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder