Kaç gündür evdeyim.Henüz kurtulamadım nezleden.Sıkıldım siteye gittim.Merak ettim Meral hanımın evini,görmek istedim.
Nasıl bir soğuk anlatamam.Kış yeniden gelmiş sanki.İliklerime kadar dondum.
Pişman oldum evden çıktığıma.Dün iyiydim yeniden tekrarladı sil baştan.Şimdi çeke çeke burnumu oturuyorum yine.
Çıktım evimize doğru başladım yürümeye.Komşuların birinin evinin önünde bir köpek yatıyordu.Beni görünce kibarca kalktı yerinden.Simsiyahtı..gecenin zifiri karanlığı gibiydi.Şaşkınlıkla baktım." ne olur gelme..!!!" diyebildim yalvaran bir sesle...Güçlükle çıktı sesim...Kanım çekildi...Gözlerim karardı sanki...tuylerim diken diken kan basıncım 200 lerdeydi belki de.Beynim uyuştu korkudan.Hiç korkmamışcasına kaçmadım kaçamadım,yürüdük yanyana.Aramızda 20 cm bile yok.Ben bana zarar verecek diye korkarken o öylesine asildi ki anlatamam.Beni korumak amaçlı yürüdüğünü anladım geç de olsa.Eve gelinceye kadar eşlik etti bana."Hoçca kal..tesşekkürler" bile diyemedim attım kendimi eve.Ardından baktım pencereden.
Utandım kendimden.
Utandım düşüncelerimden.
Nice insanlardan daha asildin be karam.
Kuduz köpek misali salyasını akıtarak konuşan magandalar utansın diyorum insanlık adına...!!!
Güzin AVCI
6.Mayıs.2011
ANKARA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder