10 Kasım 2010 Çarşamba

Bugun 10 Kasim..ATAM'i andim saygiyla.

Bugun
Siradan bir gun degildi benim icin.
Sabahin erken saatinde kalktim uykumu almadan.
Gune kosusturmayla basladim.ilk durak Gordion..ordan Cukurambar..ibn-i Sina...Begendik.. Mesrutiyet..Anit Kabir...Pazar..Cagdas Market...tam evimizin onune geldim.Calan telefon.Taner'den.."indim ben".Ohh..cok sukur dedim mutlulukla.
Posetleri biraktim mutfaga.Isigi acmadan oturdum koltuga.Cayyolu'nun isiklari vuruyor salona.Oyle muhtesem bir manzara var ki anlatamam.Sanki Istanbul.. Bogaz koprusu karsimda.Yavasca kalktim gozlerimi isiltili manzaradan kacirmadan.Actim yasam enerjim olan radyoyu.Oyle guzel caliyor ki..oyle guzel seylerden soz ediyor ki. Televizyondan nefret ediyorum inanin.Son gunlerde daha da cok sogudum TV den.Bana hicbirsey vermiyor.Ne bir belgesel, ne bir egitici bilgi, ne aydinlatici konular.Evlenmek isteyenler,sacma sapan yarismalar, aptalca vakit doldurulan programlar.Haberlerden sonra baslayan pespese diziler.Yakinda uyusan beyinlerde bol bol beyin kanamalarina rastlanacak,gozlerde korlukler cogalacak.Azicik akli olanda aklini kaybedecek.Saka yapmiyorum gercekleri soyluyorum.Olu topragi serpilmis gibi insanlar uyusmus beyinleriyle o kanaldan o kanala dizi izliyor bikmadan usanmadan.Memleketin tum sorunlari bitmis sanki..gunlerde,okullarda,is yerlerinde,gezmelerde dizilerden soz ediliyor.Yazik benim halkima..yazik ogrencilerime..yazik gencligimize..yazik gelecegimize.
Bugun Anit Kabir'de duyarli,vatansever insanlari gozlemledim ayri ayri..Guzel insanlarimiz var,saygi duyulacak nitelikte.Ayagindan rahatsiz bir amcaya takildi gozlerim, ayagini suruye suruye gelmisti Anit Kabir'e.Kucucuk cocuguyla gelenler,genc,yasli,ogrenci her kesimden insan vardi.
Dusundum bir an.Buyuk ATAM olmasaydi..silah arkadaslari olmasaydi..gonullu..gencecik...her yastan sehitlerimiz olmasaydi..bu VATAN yokluklara ragmen kurtarilmasaydi..
Aman Allahim..biz olmayacaktik..Turk bayragi, Turk toplumu, Turk topragi olmayacakti.Bizim yerimize Yunanli,Fransiz,İngiliz,İtalyan olacakti.
Bize yasama sansi verenlere binlerce kez tesekkur ettim.Buyuk ATAM'dan ozur diledim.Bugun yasiyorsak, ozgurce nefes aliyorsak onlarin sayesinde.Nasil nankor olabiliriz ? nasil bu gercekleri gormezden gelebiliriz ? nasil unutabiliriz verilen kanli mucadeleyi ?
UTANDIM..tam ATAM'in onunden gecerken.icim sizladi derinden.
Sanki suclu gibi,hirsiz gibi,emanete hiyanet etmis gibi,ciplak gibi hissettim kendimi biran.Ben duyarli,inancli,Allah korkusu olan,yapilanlari unutmayacak kadar da haysiyetli,serefli bir insanim.
Unutmayacagim asla.Sanli tarihimizi,yakin gecmisimizi,bugunlere gelisimizi.
Nur icinde yat buyuk ATAM.
Yattigin yer cennet olsun...!!!
Saygiyla aniyorum seni gozyaslari icinde.

Guzin AVCI
10.11.2010
Ankara

Hiç yorum yok: