Öğretmen deyince ilkokul öğretmenim AHMET KUNT gelir aklıma.
Yüzümde tatlı bir gülümseme belirir her anışımda.
Mükemmel bir öğretmendi.Tiril tiril takım elbisesi, ışıl ışıl mavi gözleri, güneş doğardı sanki sınıfın kapısından girerken içeri.
Bilgi donanımlıydı,dahi gibiydi.Atatürk'e benzerliği müthişti.
Sevdirdi bizlere matematiği,türkçemizi, tarihimizi.
Gümbür gümbürdü koromuz.Çırpınırdı çocuk yüreklerimiz heyecanla konser verirken.
Piyesleri yılların tiyatrocusu gibi oynardık büyük bir keyifle.
Hepimizin elinde bir mandolin hem çalar hem söylerdik coşkuyla milli marşlarımızı.
Gitmez gözümün önünden verdiği emekler,gitmez kulağımdan verdiği öğütler.
Gruplara ayırırdı daha iyi kaynaşmamız için, daha iyi çalışmamız için.
Hayrandım öğretmenime.
Sevgili oğlu,ilkokul sınıf arkadaşım Mahmut Nedim Kunt'un, babasından hatıra bana gönderdiği kitabı okudum bugün ağlayarak.
Gurur duydum bir kez daha.Saygım sevgim ikiye katlandı.
" Bozkırları Yeşertenler ".
Zor şartlar altında okuyup, en iyi şekilde yetişmişler Köy Enstitüsünde.
Benim öğretmenim başkaydı,sohbeti tatlıydı,isterdim tanımanızı.
Bugün Cumhuriyet çocuğu olduğunu da öğrendim.Sevindim.
... "1924..Bozkır-Ahırlı'da,CUMHURİYETİMİZİN ikinci yıl dönümü şenlikleri sırasında doğmuşum..." diyor kitabta.Benim gibi..ben de fener alayı sırasında,top atışları yapılırken doğmuşum.
Kim demiş bir gün
UNUTULUR diye
Beyinden silinir, yürekten silinir diye
Unutmadım seni öğretmenim
Anıyorum şimdi
Gözüm yaşlı yüreğim buruk
Saygı ve sevgiyle
Hiç ölmemişcesine...!
Güzin Avcı
24.Kasım.2011
ANKARA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder